شمس ضحی

خوشا روزی ز تشریفش جهان رونق فزا گردد
دل ما از غم و اندوه ِ هجرانش جدا گردد
به گوش ما نیاید جز نوای ِ عشق ِ دیدارش
پر از بوی ِ نشاط ِ وصل ِ او ارض و سما گردد
گل ِ شادی شکوفد در چمن از هر کهن شاخی
گل و بلبل به باغ زندگانی همنوا گردد
ز هجران و فراق آن روز ناید هیچ آزاری
به دیدار ِ رخ ِ خوب ِ تو چشمم، آشنا گردد
ز منظرگاه ما روید به هر سو سبزه ی دیدار
همه آلام و درد ِ سالیان ِ ما دوا گردد
ز رنج ِ غربت و دوری شوم با وصل ِ او ایمن
به عالم حاصل ِ این زار ِ حیران مدعا گردد
حضور ِ او اگر هر چند با خود می کنم احساس
عیان در پیش چشمم کاش آن نور خدا گردد
نگارا ! باخبر شو از دل ِ غم پرور ِ تنگم
وگرنه در میان عاشقان، روزم سیاه گردد
منم آشفته و مشتاق دیدار ِ رخت عمریست
چو من در دام ِ عشق ِ دوست کمتر مبتلا گردد
نظر کن از کرم سویم، امام ِ حاضر و موجود
که فیضت گلشن ِ جان ِ مرا باد صبا گردد
خوشا بینم عذار ِ یادگار ِ نور ِ خاتم را
که طالع از شب ِ دیجور ِ من، شمس ِ ضحی گردد

 س.ش.ر.ع.ق