بوی خدا

بوی بهشت مـــــیدهد سنـبـــــــل عنــــبرین تو

آب زمـــــــاه میبرد روشــنــــــی جبیـن تــو

گندم عشق کشته ی مــــــزرعــــۀ خــــیال را
   زان شده کفتــــران دل یکسره خوشه چین تو

نــورخداست در دلت آب بقاست درگــــلت

نور به آسمان دهـــــــد روشنیی  زمــین تــو

آه مکش که در دهــــــد از المت خبر دهـد

در دل سنگ اثر دهـد زمزمه حــــــزین تـــو

مهردشمنان دهـــی ای همه لطف بیـکـــــران

پاک بودزخشم وکین مذهب و کیش ودین تو

روح دمی تو مرده را گرم کـــــنی فسـرده را

معجزه دم مسیح هــــست درآستین تــــــــــو

آب حیات میچـــکد نذر و زکـــــات میچـکد

قند و نبــــــات میچکد از لب شـکرین تــــو

نیست به خــــــوبیت صنم حـوروفرشته و پری

شاه فرشتــــگان بود یاور و همنشـیــــــــن تـو

آب شود صفا شود  مـــحو شود فنـــــــا شنود

من فگند خدا شود  هــــــر کــه شود قرین تو

اسماعیل خراسان پور